Država sa najmanje 6 milijardi godišnje učestvuje na medijskom tržištu1. Velika većina tog novca odlazi na finansiranje rada javnih servisa Radio televizije Srbije (RTS) i Radio televizije Vojvodine (RTV) – oko 4 milijarde dinara godišnje, dok se ostatak podeli putem javnih konkursa i javnih nabavki medijskih usluga. Istraživačima i donosiocima javnih politika potpuno promiču ostala sredstva koja se dodeljuju medijima i koja plasiraju (u najvećoj meri) javna preduzeća na ime poslovno-tehničkih ugovora za različite tipove medijskih usluga, reklame, promocije, propagande i sl.
Brojni monitorinzi koji su sprovele organizacije civilnog društva i medijska udruženja, kao i celokupan angažman na projektu Javni novac za javni interes2, ukazuju na to da se državni novac troši mimo zakona, da se uglavnom dodeljuje kao vrsta subvencije za redovan rad medija, naročito onih koji su „bliski“ vlasti, da nije dostupan svim medijima pod jednakom uslovima te da češće služi kao mehanizmi uticija i cennzure nego kao doprinos medijskom pluralizmu i kvalitetu sadržaja.